Εκκλησία Αγίου Θεράποντος

Ο Άγιος Θεράπων, ένα μικρό γραφικό χωριό χτισμένο στην οροσειρά του Τρόοδους, προβάλει επιβλητικά και περήφανα εδώ και αιώνες. Είναι χωριό της επαρχίας Λεμεσού, σε υψόμετρο 640 μ. και υπάγεται στη γεωγραφική περιφέρεια των κρασοχωρίων.

 ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΘΕΡΑΠΟΝΤΟΣ

Πηγές κατά τη περίοδο της Φραγκοκρατίας αναφέρουν ότι το χωριό ανήκε σε κάποιο φεουδάρχη.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Louis de Mas Latrie (Λουί Ντε Μας Λατρί) το χωριό ήταν φέουδο του
Πέτρου Ποδοκατόρου το 1461. Ωστόσο, το χωριό φαίνεται να υπήρχε από τα βυζαντινά χρόνια, σε
διαφορετική όμως τοποθεσία.
Σύμφωνα με την παράδοση, η αρχική τοποθεσία του χωριού ήταν αρκετά νοτιότερα, κοντά στο
σημερινό χωριό Καντού. Ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού, οι κάτοικοι ανέβηκαν προς τα
βουνά και άρχισαν να κτίζουν το χωριό στην περιοχή Φοίνικας. Σύμφωνα με τον Κύπρο
Παπαδόπουλο, πρώην διευθυντή του δημοτικού Αγίου Θεράποντα, από κει οι κάτοικοι
αναγκάστηκαν να μεταφερθούν και πάλι, και να κτίσουν το χωριό στη περιοχή Λιάντρος, που είναι
αντίπερα του ποταμού, στα δυτικά του σημερινού χωριού. Κατά το κτίσιμο συνέβαιναν παράξενα
πράγματα. Τη μέρα έκτιζαν και τη νύχτα τα σπίτια χαλιούνταν. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν μάταια
να λύσουν το μυστήριο. Όλοι έστρεψαν τότε τις ελπίδες τους στον Άγιο Θεράποντα, όταν περνούνε
από τη περιοχή τους. Σκέφτηκαν λοιπόν, ότι ήταν θέλημα Θεού να μην κτιστεί το χωριό εκεί και
ήρθαν και το έκτισαν στο βουνό που τους υπέδειξε ο Άγιος Θεράπων.
Όταν κατόπιν ο Άγιος Θεράπων εμαρτύρησε και ανακηρύχθηκε Άγιος, προς τιμήν του, ονόμασαν
και το χωριό «Άγιος Θεράπων» και έκτισαν και εκκλησία στο όνομά Του. Μάλιστα, η εκκλησία
οικοδομήθηκε στο σημείο που υπέδειξε ο ίδιος ο Άγιος, καθώς περνούσε από το χωριό.
Η πρώτη εκκλησία του Αγίου Θεράποντα κτίστηκε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, αλλά αρχικά
ήταν πολύ μικρή. Επί τουρκοκρατίας οι χριστιανοί δεν τολμούσαν να κτίσουν μεγάλες και
επιβλητικές εκκλησίες. Οι Τούρκοι έκαναν το παν να κρατούν τους χριστιανούς ταπεινωμένους και
αδύνατους.
Στα 1880, δυο χρόνια αφ’ ότου άρχισε η αγγλική κατοχή, κτίστηκε η σημερινή εκκλησία. Ιερέας στην
κοινότητα ήταν ο Χατζή-Παπά-Μιχαήλ και μουχτάρης ο Αποστόλης. Όλοι οι χωριανοί εργάστηκαν
σκληρά και επίμονα για να τελειώσουν το μεγάλο έργο. Τα υλικά τα έφερναν από τη Λεμεσό, όχι
βέβαια με φορτηγά και αυτοκίνητα, όπως γίνεται σήμερα, γιατί τα αυτοκίνητα δεν είχαν
παρουσιαστεί στην Κύπρο τότε. Μα και αυτοκίνητα να είχε, δεν υπήρχαν δρόμοι. Έτσι, τα διάφορα
υλικά, σίδερο, ασβέστη, ξυλεία, τα μετέφεραν από τη Λεμεσό με αμάξια και καμήλες ως τον Άγιον
Αμβρόσιο και απ’ εκεί τα φόρτωναν στον ώμο ή στα άλογα και τα μετέφεραν με μεγάλους κόπους
όλο ανήφορο, πέντε περίπου χιλιόμετρα.
Αλλά το μεγάλο βάσανο, ήταν η μεταφορά των πετρών. Πήγαιναν στο «Κτίρι», ένα βουνό πέρα από
τον Άγιο Αμβρόσιο, έκοβαν τις πέτρες με μάτσες και σφήνες από τον βράχο και τις κουβαλούσαν με
άλογα.
Όλην την εργασίαν της οικοδομήσεως έκαναν με μεγάλην τέχνην δύο σπουδαίοι κτίστες της εποχής
τους, ο μάστρε-Γιαννής Πουρκός και ο μάστρε Γιώργης.

Τα εγκαίνια της εκκλησίας έγιναν μετά από 30 χρόνια, όπως μαρτυρά η πλάκα που είναι
εντοιχισμένη στον τοίχο:

ΕΝΕΚΑΙΝΙΑΣΘΗ Ο ΝΑΟΣ ΟΥΤΟΣ ΥΠΟ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΤΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ Δ’
ΜΗΝΙ ΝΟΕΜΒΡΙΩ ΕΝ ΕΤΕΙ 1910
ΚΑΡΠΟΦΟΡΟΥΝΤΩΝ Χ’’ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΘΗΣΙΑΣ

Η μνήμη του Αγίου Θεράποντα εορτάζεται στις 14 Οκτωβρίου, ενώ στις 27 Μαΐου εορτάζεται η
μετακομιδή των Λειψάνων του Αγίου στην Κωνσταντινούπολη, η οποία έγινε με προτροπή του
Αγίου Θεράποντα, όταν επρόκειτο η Κύπρος να πέσει στα χέρια των Σαρακηνών. Στην εκκλησία του
Αγίου Θεράποντα φυλάσσεται μέχρι σήμερα ένα τεμάχιο από το γόνατο του Αγίου Θεράποντα.